2021-11-05 11:11:12
عبرت ها از سفر اول ناصرالدین شاه به غرب
ناصرالدین شاه گویا در سال ۱۲۹۰ ه.ق به سفر فرنگ رفت. چند نکته ظریف در این سفر برای عبرت نسل فرمانروایی در ۱۵۴ سال بعد عرض می کنم:
ناصرالدین شاه خاطرات و روزنامه سفر خویش می نوشت.
*امری که امروزه اغلب فراموش شده است.
در این سفر اغلب سلاطین و ولیعهد و پرنس و پرنسس های ممالک غربی به پیشواز شاهنشاه ایران می آمدند. در بازگشت صدراعظم سلطان عثمانی با رجال درباری در " چناق قلعه" به استقبال شاه ایران آمد، سوال شد که سلطان چرا نیامده، گفتند: رسم نیست سلطان عثمانی به استقبال پادشاهان برود.صدراعظم ایران دستور داد کشتی را برگردانند. عثمانی ها مهلت خواستند و نهایت قرار شد سلطان عثمانی با قایق به کشتی ناصرالدین شاه بیاید.
* فکر می کنم به این کار، عزّت ملی گویند! امروزه هم رعایت شود، خوبه!
از عجایب این است، قصد صدراعظم میرزا حسین خان سپهسالار از ترتیب این سفر، گشودن باب مراوده با اروپا و دیدن آبادانی و توسعه آن ممالک توسط شاه ایران بود. اما چون کشتی شاه به انزلی رسید، صدراعظم مورد حسد شاهزادگان و تکفیر برخی علما واقع و عزل شد. چون بعد از پنج ماه صدراعظم سر کار بازگشت، یکی از همان علمای فعال در تکفیر صدر اعظم، در مجلس روضه خوانی همان صدراعظم گلاب پخش کرد.
* امروز در چرایی فقدان تعامل با کشورهای پیشرفته، تامّل شود، بهتر است. یا حداقل بانکداری و گمرک و مالیات و صنعت و کشاورزی و آب ما به یکی از کشورهای کوچک اروپایی مثل سوئیس و سوئد و هلند و فنلاند و دانمارک و...به اجاره ۹۹ ساله داده شود تا شاید نسل اختلاسگران خبیث و قاچاق چیان نانجیب و رانتخواران سگ صفت و رباخواران گراز منش کَنده شود.
نویسنده گزارش سفر شاه در نتیجه گیری حدود ۱۵۴ سال قبل عجب درس های آموزنده به مسئولین نظام جمهوری ایران امروز می دهد:
۱- در ممالک کامل التمّدن، شخص را برای کار می جویند. در ایران هنوز کار برای شخص می خواهند.
۲- در زمان ما دو عیب در کار است:
الف) یکی آنکه ده کار به یکی می سپارند و نُه کس بیکارند؛
ب) کارهای بزرگ را به اشخاص کوچک می دهند، از عهده بر نمی آیند؛ کارهای کوچک را به اشخاص بزرگ و دل بدان گرم نمی کنند.
۳- در ایران، در وزارت خانه ها می خواهند کاری بکنند، امّا نمی دانند چه کنند؟
۴- در مجلس شورا و مجلس تحقیق، افراد حقّ دارند ولی اجرائی در کار نیست.
رندان سفارش می کردند:
" برو مُهر حق داری بِکَن و دل خوش کن"
ای دنیا! این واژه ها ۱۵۴ سال قبل در همین وطن در صحایف نشریات و گزارش های وزیر و صدراعظم و... نوشته می شد. اگر همان گزارشگران امروزه نشست مسئولین مملکتی برای حل مشکل قیمت" مرغ و تخم مرغ"، " سهمیه ۱۰ لیتر بنزین اضافی" ، " یارانه ۴۵ هزارتومان ماهانه" می دیدند، چی می نوشتند؟
در عصر آنان هر یک تومان پول اشرفی ایران معادل ده هزار دینار اجانب در تجارت محاسبه می شد. یک قران ایران، معادل هزار دینار بود. آخه چرا ۱۵۴ سال بعد، به این مصیبت دچار شده ایم!؟
به نظرم خدای مهربان از ازل تا ابد کار می کند که " کرامت و آبروی انسان " حفظ شود. همه ادیانی که پیامبران آن خدای مهربان تبلیغ کرده اند، در راستای منویات الهی در حفظ" کرامت و آبروی انسان" بوده است. انقلاب و دولت و مجلس و ... همه فدای مرام خدای مهربان شوند.
این وضع امروز ما چرا در تراز گزارش های ۱۵۴ سال قبل سفرنامه نویسان ناصرالدین شاه نیست؟ خدا، قرآن، اسلام، شیعه امام علی، ملت ایران و انقلاب این ملت شایسته چنین وضعی نیست ! نیست!
میرنبی عزیززاده ۱۴/ ۸/ ۱۴۰۰
https://t.me/shahsavanlary
513 viewsSoleiman Amirifard, edited 08:11
ش
